Nawoord

De man van mijn dromen…

doet alles de tweede keer pas goed

De ondergaande zon hing laag boven de parelwitte stranden van Lahaina Beach op Maui. Het oranjerode licht versterkte de kleur van Autumns krullen en streek langs Sams vierkante kaaklijn. Autumn was gekleed in een eenvoudige crèmewitte zijden jurk en droeg een slinger van witte orchideeën die Sam haar die dag had gegeven. Ze had rozen in haar haren en een zacht briesje bewoog de sluier op haar hoofd. Sam en Conner droegen beiden een witte smoking met witte orchideeën als corsage en witte strikjes.

Met betrekking tot haar eigen bruiloft had Autumn gekozen voor een kleine, intieme setting. Sams moeder en Vince stonden ter rechterzijde van de bruid. Bo en Chelsea Ross en hun echtgenoten, die net terug waren van hun huwelijksreizen, en ook Ty en Faith Savage, met hun kleine dochter, die lag te slapen op haar vaders arm, keken toe terwijl Sam Autumns hand beetpakte en naar zijn lippen bracht. Hij kuste haar hand en glimlachte naar haar, voordat hij de belofte uitsprak die hij speciaal voor haar had geschreven.

‘Ik ben een ijshockeyer,’ zo begon hij. ‘Ik ben geen romanticus, daarom heb ik Conner gevraagd wat ik vandaag tegen je moest zeggen. Hij stelde voor een paar klop-klopmoppen te vertellen.’ Iedereen moest lachen. ‘Maar hij wilde ook dat ik je zei dat je de liefste mama bent van de hele wereld. En dat is waar, al is dat niet de enige reden waarom ik zoveel van je hou. Als jij een ruimte binnenkomt, voel ik mijn hart oplichten. Jij brengt licht in mijn leven.’ Hij zweeg even en keek haar ernstig aan. ‘Autumn, ik hou van je. Ik kan me een leven zonder jou niet voorstellen. Daar wil ik niet eens aan denken.’

Autumn keek Sam liefdevol aan. De kleuren van de ondergaande zon gaven zijn wangen hier een veeg oranje en daar een smeer lavendel. ‘Ik hou van jou, Sam. Jij hebt mij weer heel gemaakt. Je hebt me geleerd dat vergiffenis hetzelfde is als liefde. Ik dacht altijd dat de man van mijn dromen moest voldoen aan een hele waslijst vol verwachtingen.’ Ze schudde haar hoofd. Haar sluier bewoog zich over haar ontblote schouder. ‘Maar ik zat ernaast. Liefde kent geen lijstjes.’ Er drupte een traan op haar orchideeën. ‘Jij bent de man die de adem in mijn keel doet stokken, die me vlinders in mijn buik geeft. De man die me ’s nachts wakker houdt, omdat ik niet kan ophouden met naar hem te kijken. En elke keer als ik naar jou kijk, dan weet ik dat ik voor altijd en eeuwig naar je wil blijven kijken.’

Sam veegde een traan weg van haar wang met zijn duim en bracht zijn gezicht naar dat van haar.

‘Zover zijn we nog niet,’ waarschuwde de dominee hem.

Sam grinnikte. ‘Opschieten dan maar. Ik heb weinig geduld en Conner heeft me verteld dat hij een broertje wil.’

* * *